Niet te geloven dat mijn vorige post al van juli vorig jaar dateert. Alhoewel...ook het fototoestel last soms wel eens een pauze in. Het is echter niet verwonderlijk dat mijn eerste "nieuwe" foto alweer van de kust komt. Ik blijf terugkeren naar die eeuwige liefde... het noeste water van de zee, daar zit zoveel kracht in en je beseft dat het onverwoestbaar is. Het is uit die kracht en die vastberadenheid dat je als mens energie kunt putten. Ook als fotograaf is de zee - en specifiek de golven en de meeuwen - een dankbaar onderwerp. Menig fotografen hebben hun sluitertijden op alle mogelijkheden getest. Ook ik, toen ik daar tijdens één van deze eerste januaridagen stond. En dan keerde ik mij om...
Dit is het beeld dat mij - zomaar - overkwam. Zo eentje dat je zelden overkomt, en in elk geval al niet als je er naar zoekt. Dankbaar heb ik het vastgelegd. Het heeft me getroffen, omdat het zó ongelooflijk van mij is. Het beeld en het "voorwerp".
Dit is het beeld dat mij - zomaar - overkwam. Zo eentje dat je zelden overkomt, en in elk geval al niet als je er naar zoekt. Dankbaar heb ik het vastgelegd. Het heeft me getroffen, omdat het zó ongelooflijk van mij is. Het beeld en het "voorwerp".