Het was opnieuw een uitdaging om te fotograferen in een zaal met moeilijke belichting, voor muzikanten ideaal maar voor fotografen ietwat zonderling opgestelde spots... Niettemin ben ik de uitdaging aangegaan, omdat ik het voor mezelf als een mooie oefening beschouwde om wat concertfotografie mee te pikken. Het werd het jaarlijkse concert van de Koninklijke Poperingse Harmonie Sint-Cecilia, onder leiding van dirigent Björn de Kock.
Je zou versteld staan van - laat ik het eerst en vooral over de muziek zelf hebben - hoe gevarieerd en amusant concertmuziek kan klinken. Ik kende het genre eigenlijk niet en mag bekennen dat ik er intens van genoten heb. Het maakte het fotograferen des te fijner om te doen. Ik vond het spijtig dat ik mijn tussenlenzen nog niet had aangeschaft, want ik zou er wellicht nog intensere beelden mee kunnen maken hebben. Toch ben ik tevreden. Opnieuw smaakt het naar meer... Wie nog een concert kent waar ik me als amateur-fotograaf mee zou kunnen amuseren, laat u vooral niet tegenhouden om me voor wat beeldwerk uit te nodigen...
Je zou versteld staan van - laat ik het eerst en vooral over de muziek zelf hebben - hoe gevarieerd en amusant concertmuziek kan klinken. Ik kende het genre eigenlijk niet en mag bekennen dat ik er intens van genoten heb. Het maakte het fotograferen des te fijner om te doen. Ik vond het spijtig dat ik mijn tussenlenzen nog niet had aangeschaft, want ik zou er wellicht nog intensere beelden mee kunnen maken hebben. Toch ben ik tevreden. Opnieuw smaakt het naar meer... Wie nog een concert kent waar ik me als amateur-fotograaf mee zou kunnen amuseren, laat u vooral niet tegenhouden om me voor wat beeldwerk uit te nodigen...